Βλέπεις τον Μητσοτάκη, συμφωνείς δε συμφωνείς με τα λεγόμενά του, δεν μπορεί παρά να διακρίνεις –αν είσαι καλοπροαίρετος, βέβαια– μιαν ευγένεια, μια σοβαρότητα, ένα μέτρο και μια ευπρέπεια.
Ξέρεις ότι όλα, μα όλα, αποτελούν μέρος κι αποτελέσματα ενός άριστα καλοδουλεμένου και καλοστημένου επικοινωνιακού μηχανισμού. Ξέρεις ότι απ’ τα λεγόμενά του πολλά είναι δύσκολα έως ανέφικτα, είναι αδύνατα έως εξωπραγματικά, είναι κλισέ μιας καλά οργανωμένης πολιτικής επικοινωνίας κι ενός άριστα επεξεργασμένου σχεδίου, όμως μένεις να παρακολουθείς και να συμμετέχεις σ΄αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι γιατί σε κερδίζει.
Μπορεί να μη σε πείθουν οι πολιτικές του εξαγγελίες ή να θεωρείς περιορισμένες τις ηγετικές του δυνατότητες, δεν μπορείς όμως παρά να παραδεχτείς, πως με την απλότητα, με τη φυσικότητα και το ανεπιτήδευτο του λόγου του, ξεχωρίζει, ξεχωρίζει κραυγαλέα και από τον πολιτικό λόγο που αγοραία περιφέρεται εσχάτως στη δημόσια σφαίρα, αλλά κι απ’ το ύφος όλων εκείνων που ανενδοίαστα και προκλητικά τον εκφέρουν και τον προσωποποιούν όπου βρεθούν κι όπου σταθούν.
Μπορεί να υπερβάλλω, αλλά μέσα στον ορυμαγδό της κρίσης εκείνο που με πληγώνει περισσότερο ως πολίτη και ως άνθρωπο είναι η ασχήμια, η βρωμιά κι η ποταπότητα που ξεχείλισαν απ’ άκρη σ’ άκρη στο πολιτικό μας σύστημα· μια κακογουστιά, μια ύβρις. Είναι η απάθεια, η εμπάθεια και το μίσος που ξεπήδησαν από τα έγκατα των κοινωνικών απωθημένων, απ’ το περιθώριο, και κατέκλυσαν μυαλά, συνειδήσεις και ψυχές. Είναι η επικράτηση, ό,τι χειρότερου, ευτελούς και πρόχειρου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί την κρισιμότερη καμπή, την πιο δύσκολη ώρα για τη χώρα και την κοινωνία.
Ξέρω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του το γνωρίζουν. Καταλαβαίνω, ότι αντιλαμβάνονται την ανάγκη μου ως πολίτη και ως ανθρώπου ν’ απαλλαγώ απ’ όλα αυτά, ν’ ακούσω από κάπου μια φωνή λογικής, σύνεσης, κατανόησης. Γνωρίζω ότι ξέρουν πώς να μου τα προσφέρουν, πώς να φτάσουν ως τ’ αυτιά και το μυαλό μου σαν βάλσαμο κι ανακούφιση, πώς να με κάνουν να αισθανθώ ότι, επιτέλους, υπάρχει πολιτική, υπάρχει ορθολογισμός, υπάρχει διέξοδος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξέρει ότι όλα θα κριθούν από μένα και τους ομοίους μου και γι’ αυτό ο πολιτικός του λόγος δεν ακούγεται στρογγυλεμένος, μάγκικος, γλυκανάλατος, ψεύτικος· μπορεί εμένα να μην με πείθει, αλλά χτυπά στην καρδιά, στο μέσο ‘Ελληνα, στη μεσαία τάξη, στο κέντρο του εκλογικού σώματος, εκεί που άλλοι ακόμα ψάχνονται, γι’ αυτό η εικόνα του αυτή κερδίζει τις εντυπώσεις.
Η φίλη μου με τα γελαδίσια μάτια,καθώς διαθέτει και έντονη την διάθεση αυτοσαρκασμού,κάθε φορά που τον βλέπει,αναφωνει,"τι σου εφταιξα,θεέ μου,σαν τον Μητσοτάκη μ'εκανες!" :) :)
ΑπάντησηΔιαγραφή