Δύο ΥΠΑ και στο χέρι...

Δεν μας έφτανε μία, αποκτάμε και δεύτερη. Εμ, βλέπεις, για πρώτη φορά στης φτήνιας τον καιρό κι αφού οι συνεπείς φορολογούμενοι πλήρωσαν –έστω και με πιστωτική κάρτα– τον ΕΝΦΙΑ κι αφού το πανηγυρίσαμε δεόντως ως κυβέρνηση, σπεύδουμε –καλή ώρα όπως τα έσοδα απ’ τις τηλεοπτικές άδειες– να χρηματοδοτήσουμε το έρμο το δημόσιο που αναξιοπαθεί και πένεται, στήνουμε και μια νέα ανεξάρτητη αρχή, μια δεύτερη –ουσιαστικά– υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας.

Δε μας λυπούνται. Δεν φτάνει που η κοροϊδία και το δούλεμα απ’ την πλευρά των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πάνε σύννεφο, δεν φτάνει που καθημερινά μας δουλεύουν ψιλό γαζί από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, αλλά με το νομοσχέδιο για την αναδιοργάνωση της υπηρεσίας πολιτικής αεροπορίας, που κατατέθηκε –ως «προαπαιτούμενο» μάλιστα για την καταβολή της δόσης– φανερώνουν προς την κοινωνία, προς όλους μας, το πιο ανάλγητο, το πιο τυχοδιωκτικό, καιροσκοπικό και ψηφοθηρικό πρόσωπό τους.

Αποδεικνύεται και με τη βούλα, με τις φαρδιές πλατιές υπογραφές των αρμόδιων που το συνοδεύουν, ότι, όχι μόνο δεν σέβονται τις θυσίες και τις στερήσεις που έχουν υποστεί επί τόσα χρόνια οι ‘Ελληνες πολίτες, οι ‘Ελληνες φορολογούμενοι, αλλά ποδοπατώντας υποσχέσεις, προεκλογικές δεσμεύσεις και προγράμματα, επιλέγουν να εξακολουθήσουν τις ίδιες περιοριστικές πολιτικές σε βάρος του Ελληνικού λαού, προκειμένου να στηρίξουν και να μεγεθύνουν την κομματική τους επιρροή στο κράτος, δημιουργώντας νέες οργανωτικές δομές, νέες θέσεις διοίκησης κι ευθύνης, νέες οργανικές θέσεις στο κράτος.

Ανατρέχοντας στις διατάξεις του νομοσχεδίου θα βρεις όλες εκείνες τις βαρύγδουπες λέξεις, όλες εκείνες τις μεγαλεπίβολες προτάσεις, όλα εκείνα τα εντυπωσιακά «θα», που αποτελούν το περιτύλιγμα και τη συσκευασία για να τηρηθεί η κοινοβουλευτική τάξη και συνήθεια. Πουθενά, όμως, δεν θα βρεις μια, έστω μια πρόσθεση, ένα νούμερο, έναν υπολογισμό που να φανερώνει την ωφέλεια, το έσοδο –αστεία πράγματα– που προκαλεί η εφαρμογή των διατάξεων αυτών στον κρατικό προϋπολογισμό ή στο Ελληνικό δημόσιο γενικότερα.

Αντίθετα, με τη συνυπογραφή στην Ειδική Έκθεση και του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, αναγνωρίζεται απώλεια δημοσίων εσόδων ύψους περίπου 120 εκατομμυρίων ευρώ. Ίσως πια, αυτή η «σημαντική μείωση της γραφειοκρατίας» που επικαλείται στις «Συνέπειες στην οικονομία» (σελ. 312) η «Έκθεση αξιολόγησης συνεπειών ρυθμίσεων», θα είναι τόοοοσο μεγάλη που να ξεπερνά το ποσό αυτό. Δε μπορεί κάτι θα ‘χει υπολογίσει, ειδ’ άλλως, τι σόι υπουργός οικονομικών είναι; [Μάλλον τα ρέστα απ’ τις τηλεοπτικές άδειες να υπολογίζει ότι φτάνουν για να καλύψουν κι αυτή τη νέα μαύρη τρύπα].

Δεν είμαι ειδικός, αλλά είμαι σε θέση να γνωρίζω, εκφράζω, λοιπόν, ως πολίτης δημόσια την οργή μα και την απογοήτευσή μου. Δεν μπορώ να πιστέψω, ότι σε μιαν τέτοια περίοδο, μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες είναι δυνατόν το Κοινοβούλιο της χώρας μου να ψηφίσει έναν τέτοιο αριστοκρατικό νόμο.

Δεν πρόκειται για θέμα αντίδρασης ή φτηνής μέσω των μέσων αντιπολίτευσης, ούτε κάν κάποιες εντυπώσεις διεκδικώ, μια στοιχειώδη σύνεση κι ευπρέπεια θεωρώ σκόπιμη, ένα μέτρο και μια, κατ’ ελάχιστον, συναίσθηση της κατάστασης που επικρατεί στο δημόσιο, στην κοινωνία, στη χώρα. [Τι να λέμε τώρα; Να κάνουμε φτηνό λαϊκισμό για τις συντάξεις που φτάσανε στο τρεις κι εξήντα; Δε μου πάει]

Η ΥΠΑ ήταν κι εξακολουθεί, σε πείσμα των καιρών, να είναι μια δημόσια υπηρεσία πολυτελείας, το γράφω και το υπογράφω μετά λόγου γνώσεως, δεν χρειάζεται να γίνει υπερπολυτελείας. Έλεος. Επιτελεί ένα στρατηγικής σημασίας για τη χώρα έργο, είναι νευραλγική για την ασφάλεια των αεροδρομίων και των πτήσεων, μέσω του eurokontrol εισέρρεαν μέχρι τώρα σημαντικότητα έσοδα στον προϋπολογισμό, άλλου τύπου αναδιοργάνωση χρειάζεται κι όχι αυτή την ψευδεπίγραφη –κατά τη γνώμη μου– που όπως καταλαβαίνω γίνεται εν πολλοίς για να μπουν πιο πολλά στις ίδιες τσέπες.

Τι πρέπει να πουν οι χιλιάδες άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι που είδαν τους μισθούς τους χρόνο με το χρόνο να εξανεμίζονται; Μην τρελαθούμε κι όλας, κύριοι υπουργοί, σας παρακαλώ μην μας τρελάνετε.

Το επίδομα απώλειας ειδικότητας και μόνο, αν μάθει ο πολύς ο κόσμος τι είναι κι από πού χρηματοδοτείται, ποιοι το αποφασίζουν μεταξύ τους και για ποιο λόγο το παίρνουν, θα τραβούσε –στην καλύτερη περίπτωση– τα μαλλιά τους. Αν δεν μπορούν να το κατανοήσουν οι μεγαλεπήβολοι συνδικαλιστές της υπηρεσίας, κάποιος έχει την πολιτική ευθύνη να τους πείσει και να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον [με το πόσα και μόνο μπαίνουν –κι όχι βγαίνουν– στο δημόσιο ταμείο υπολογίζεται στις μέρες της κυβέρνησής σας, αν δεν κάνω λάθος].

Τι να πρωτοπεί κανείς; Για τη «διεύθυνση υποδομών» της «νέας» υπηρεσίας και τα έργα στα –πουλημένα πλέον– αεροδρόμια τη στιγμή που στο υπουργείο υποδομών λειτουργεί αντίστοιχη διεύθυνση; Για τη «σχολή» που κάνει μαθήματα ακόμα και στους αστυνομικούς ή στους σεκιουριτάδες για να έχουν κάποιοι υπάλληλοι ένα έξτρα επίδομα; Για τις άπειρες υπηρεσίες και γραφεία νομικών συμβούλων, οικονομικών, διοικητικών ή ΠΣΕΑ –ξέρουν αυτοί που δουλεύουν στο δημόσιο– που δημιουργούνται; Απελπισία.

Δεν ελπίζω, λοιπόν, ότι τίποτα μπορεί ν’ αλλάξει στις Επιτροπές ή στη Βουλή, ούτε στις αγαθές προθέσεις –ίσως– των βουλευτών της συμπολίτευσης, ούτε πολύ περισσότερο στις διαμαρτυρίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης [είναι οι πρωταρχικοί υπεύθυνοι, γιατί δημιούργησαν κι άφησαν για χρόνια αυτές τις προνομιακές καταστάσεις να λειτουργούν υπερπροστατευμένες και στο απυρόβλητο]. Αυτό το νομοσχέδιο, όπως είναι, δεν θα έπρεπε κάν να δει το φως της δημοσιότητας, είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που εξαγγέλλει κι είναι κρίμα που φτάνει ως τη Βουλή.

Αν αυτή είναι η αναδιοργάνωση που πιστεύουν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα τους κρατήσει στην εξουσία επ' άπειρον ή θα μας βγάλει απ' το μνημόνιο, καλύτερα να μείνουμε στην κρίση εκατό χρόνια! [Αν κι όπως πάει και μ’ αυτή τη λογική που κάποιοι από μας εξακολουθούν ακόμα να κουβαλάνε, όχι εκατό, αλλά επ’ άπειρον κινδυνεύουμε στη λιτότητα να μείνουμε].

Βοήθειά μας.

Photo: airport