Κατά τα λοιπά και πέρα από την πλάκα, είναι όντως αξιοθαύμαστο με πόση άνεση κι ευκολία ο Αλέξης Τσίπρας, ακόμα και μέσα στην ίδια ομιλία, μπορεί να αναιρεί και να διαψεύδει τον ίδιο του τον εαυτό. Ακούγοντάς τον νομίζεις ότι, τελικά, εκείνο που ενδιαφέρει και τον ενδιαφέρει είναι ν’ ακουστούν μερικές πιασάρικες ατάκες ανεξάρτητα αν στέκουν, αν μπορούν να υλοποιηθούν ή εάν πείσουν το ακροατήριο. σημασία έχει «να παίξουν» στη συνέχεια.
Δεν έχει νόημα η αναφορά μιας προς μια των αντιφάσεων και των αλληλοσυγκρουόμενων προτάσεων στην πάνω από μια ώρα ομιλία, σε μια - δυο όμως τόσο –κατά τη γνώμη μου– εξόφθαλμα αυτοδιαψευδόμενων, που έχουν να κάνουν μάλιστα και με τη στρατηγική επιλογή και το μέλλον της χώρας, έχουν ενδιαφέρον.
Για να οδηγηθούμε, λοιπόν, με τη σκέψη του πρωθυπουργού στην Ελλάδα του 2021 της δημοκρατίας, της σταθερότητας, της δικαιοσύνης μπλα μπλα μπλα… ναι, μεν, έχουν σημαντικό ρόλο οι εταίροι, αλλά μπορούμε να φτάσουμε μόνο αν το δούμε εμείς αλλιώς, με άλλη λογική, αν εμείς αλλάξουμε. «Αν σταματήσουμε να έχουμε το μυαλό μας μόνο στα δημόσια οικονομικά και στραφούμε στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Δηλαδή στη δημιουργία νέου πλούτου αλλά και στην αλλαγή του τρόπου διανομής του, στη καινοτομία, στην έρευνα, στην υγιή επιχειρηματικότητα». Τέλεια!
Ποια είναι τα βήματα για την επίτευξη αυτού του στόχου; Τα εξής πέντε δια στόματος πρωθυπουργού:
1) Ολοκλήρωση της επόμενης αξιολόγησης («Στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων στη διαπραγμάτευση, έχουμε έναν ακατάβλητο σύμμαχο: το ευρωπαϊκό κεκτημένο»).
2) Ελάφρυνση του χρέους («σε συνέχεια των σχετικών αποφάσεων του Eurogroup»).
3) Ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων της ΕΚΤ.
5) Άλμα σε μια βιώσιμη και διαρκή ανάπτυξη.
Πέρα από το προφανές, ότι τα τρία πρώτα από τα βήματα αυτά είναι σε ευθεία και άμεση συνάρτηση αποφάσεων κι επιλογών των δανειστών και των ευρωπαϊκών θεσμών, με ποιον τρόπο η κυβέρνηση απ’ την πλευρά της θα επιδιώξει την επίτευξη των δύο άλλων; Με αύξηση μισθών, μείωση πλεονασμάτων και φορολογικών βαρών και, ασφαλώς, με διορισμούς, διορισμούς, διορισμούς! Ξανά τέλεια!
Βέβαια, κατά τον πρωθυπουργό, η Ευρώπη μετά την Παρασκευάτικη Σύνοδο των χωρών της Μεσογείου άρχισε ν’ αλλάζει και τα κρίσιμα παραπάνω βήματα δεν θα πραγματοποιηθούν «υπό το βάρος ενός συντριπτικού συσχετισμού δύναμης στην Ευρώπη», αλλά όλοι οι θεσμοί και τα Ευρωπαϊκά όργανα –εκτιμώ ότι νομίζει ο κύριος πρωθυπουργός απ' τα λεγόμενά του– θα παιανίζουν πλέον χαρωπά στους ρυθμούς της Ελληνικής μας λεβεντιάς κι οι αγορές θα χορέψουν και θα πουν κι ένα τραγούδι [πιθανόν το «Να ‘ταν το ‘21»]. Μάλιστα, ενόψει της επικείμενης αξιολόγησης έχω την εντύπωση ότι ήδη κάποιοι άρχισαν να τα… κουρντίζουν!
«Με την ολοκλήρωση αυτών των βημάτων, στο τέλος της επόμενης διετίας φεύγουμε οριστικά από το πρόγραμμα, καθώς θα έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε σταθερούς και βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης», διαβεβαίωσε μ’ αποφασιστικότητα, παραβλέποντας ότι αν δεν είχε προηγηθεί η «σκληρή διαπραγμάτευση» του 2015 ήδη η χώρα με πολύ μικρότερο κόστος θα είχε κλείσει το 2ο μνημόνιο έναν χρόνο πριν και θα βρισκόταν πλέον στην ίδια μοίρα με όλες τις υπόλοιπες χώρας που πέρασαν απ’ αυτή τη δοκιμασία και βρίσκονται εκτός μνημονίων.
[Πόσο γελοίο ηχεί πράγματι, έτσι, με μια ατάκα, να παρερμηνεύει ο Αλέξης Τσίπρας τον ίδιο του τον εαυτό και να ξαναβαφτίζει ανερυθρίαστα το σκίσιμο των μνημονίων και την κατάργησή τους μ’ ένα άρθρο κι ένα νόμο που μας γάνωσε τ’ αυτιά επί τρία χρόνια μέχρι να κατακτήσει, τελικά, την πολυπόθητη εξουσία με «εντολή σκληρής διαπραγμάτευσης»].
Από ‘κει και πέρα, στην ομιλία του πρωθυπουργού, η Ελλάδα της ελπίδας και του 21ου αιώνα, μαζί με το φως στο τούνελ ξεπροβάλει κι η χώρα της κακομοιριάς και του συσσιτίου, η χώρα της «ανθρωπιστικής κρίσης» και των επιδομάτων ανεργίας, του δωρεάν νερού και ρεύματος.
Δεν ακούστηκε φράση που –κατά τους υπολογισμούς του Αλέξη Τσίπρα– να περισσεύει έστω κι ένα ευρώ και να μην το έταξε. Αδιακρίτως, τα παίρνω απ’ τους [αυταπόδεικτα κακούς] πλούσιους και τα τάζω στους [πέραν πάσης αμφιβολίας καλούς] φτωχούς. Η κοινωνικές ανάγκες στην υπηρεσία του κομματικού κράτους του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άδειες των νέων καναλαρχών ναυαρχίδα του άκρατου λαϊκισμού.
«Όλα τα λεφτά όλα τα κιλά» έμεινε το παροιμιώδες σύνθημα της Καραμανλικής επταετίας που το πληρώνουμε αδρά και θα το πληρώνουμε για πολλά ακόμα χρόνια, «όλα τα λεφτά στη φτωχολογιά»–πιθανολογώ– ότι θα είναι το σύνθημα της περιόδου της «πρώτη φορά αριστερά».
«Όλα τα λεφτά όλα τα κιλά» έμεινε το παροιμιώδες σύνθημα της Καραμανλικής επταετίας που το πληρώνουμε αδρά και θα το πληρώνουμε για πολλά ακόμα χρόνια, «όλα τα λεφτά στη φτωχολογιά»–πιθανολογώ– ότι θα είναι το σύνθημα της περιόδου της «πρώτη φορά αριστερά».
Όπως και να ‘χει, μπορεί ο Κώστας Καραμανλής να έλεγε ωραία ανέκδοτα, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας, πέραν πάσης αμφιβολίας, θα μείνει στην Ιστορία, σαν ο πρωθυπουργός που έλεγε τα πιο απίθανα παραμύθια και μάλιστα δημόσια!
Κι επιτρέψτε μου, μιας και μιλάμε για πρωθυπουργούς, να κάνω έναν συσχετισμό. Πώς θα ακουγόταν, αν ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε στην ομιλία του:
«Λεφτά υπάρχουν, αν σταματήσουμε να έχουμε το μυαλό μας μόνο στα δημόσια οικονομικά και στραφούμε στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας.
Δηλαδή στη δημιουργία νέου πλούτου αλλά και στην αλλαγή του τρόπου διανομής του, στη καινοτομία, στην έρευνα, στην υγιή επιχειρηματικότητα.
Η χώρα μας έχει τεράστια συγκριτικά πλεονεκτήματα. Εκτός από το φυσικό περιβάλλον και τον τουρισμό, έχουμε μια μοναδική γεωγραφική θέση, που μας καθιστά κόμβο των εμπορικών και ενεργειακών δρόμων του μέλλοντος.
Έχουμε ανεξάντλητες και ανεκμετάλλευτες εναλλακτικές πηγές ενέργειας.
Έχουμε τη δυνατότητα να παράγουμε μοναδικά σε ποιότητα αγροτικά προϊόντα.
Και το κυριότερο αλλά εντελώς αναξιοποίητο πλεονέκτημα: Ένα εξαιρετικό επιστημονικό δυναμικό, υψηλά εκπαιδευμένων νέων επιστημόνων.
Που μπορούν να παράξουν νέο πλούτο μέσα από το συνδυασμό έρευνας, καινοτομίας, νέων τεχνολογιών και νεοφυούς επιχειρηματικότητας.
Μπορούμε λοιπόν να πετύχουμε το στόχο μιας νέας Ελλάδας μέχρι το 2021, αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας για τη παραγωγή νέου πλούτου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλοπροαίρετα