Της είδησης το κάγκελο.

Σοβαρό θέμα το κάγκελο για το λαό μας. Τόσες και τόσες ατάκες, λαϊκές εκφράσεις, αλλά και στίχοι τραγουδιών, το έχουν σαν σημείο αναφοράς και σύμβολο. Στην παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου έγινε και αιτία «ενόχλησης» του αρμόδιου για την προστασία του πολίτη υπουργού, οποίος –όπως επεσήμαναν κύκλοι του– «έμεινε κάγκελο», διαπιστώνοντας ότι τοποθετήθηκαν κάγκελα για την προστασία των επισήμων κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης.

Η σοβαρότητα εν γένει του θέματος με τα κάγκελα πιστοποιείται –θα έλεγε κάποιος– κι από γεγονός, ότι τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών στο ρεπορτάζ τους για την στρατιωτική παρέλαση επ’ ευκαιρία της επετείου, έκαναν φέτος ειδική αναφορά στο γεγονός. Η μη τοποθέτηση κάγκελων γύρω από την εξέδρα, αλλά και γενικότερα στα πεζοδρόμια, έτυχαν ευρύτατης προβολής και επισήμανσης από τους υπεύθυνους ειδήσεων των καναλιών.

Είναι πράγματι μια σημαντική μέρα γιορτής και μνήμης για την ιστορία της πατρίδας μας η σημερινή. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αιτιολογηθεί το γιατί. Αυτή η μέρα μνήμης τιμάται διαχρονικά από το λαό μας σε όποια γωνιά της υφηλίου κι αν βρίσκεται για να εξαρθεί ο ηρωισμός κι η προσήλωση στο πατριωτικό καθήκον των στρατευμένων, αλλά κι η αφοσίωση με αίσθημα ευθύνης στο πολιτικό χρέος των κυβερνώντων εκείνης της εποχής.

Ανεξάρτητα από τη μορφή που είχαν διαχρονικά τα πολιτεύματα και τα καθεστώτα της χώρας, η 28^η Οκτωβρίου, αδιαλείπτως, αποτελούσε μέρα τιμής για τα «παιδιά της Ελλάδος» –κατά την «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο– που έδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας τότε για την ελευθερία και μέρα εθνικής περηφάνιας για τους παρόντες, που ολοκληρωνόταν με τη «μεγαλειώδη» συνήθως στρατιωτική παρέλαση.

Στα δύσκολα χρόνια μετά τη χρεωκοπία και την έξαψη της λαϊκής δυσανεξίας στα «μνημόνια», στη δίσεκτη εποχή των δανειακών συμβάσεων και των προαπαιτούμενων για τη χρηματοδότηση της οικονομίας της χώρας, στη σκοτεινή αυτή καμπή της νεότερης ιστορίας ακόμα κι ο θεσμός αυτός, η μέρα μνήμης, τιμής κι αναφοράς, δεν κατάφερε να ξεφύγει από το παλιρροϊκό κύμα της ισοπέδωσης και της οργής, που σάρωσε την κοινωνία και το λαό.

Μέσα στις άγριες συνθήκες της βίαιης λιτότητας και του ασφυκτικού περιορισμού της κατανάλωσης και των εισοδημάτων, μέσα στον αιφνιδιασμό των ανατροπών και τη δίνη της φτωχοποίησης, ξέσπασε στα σπλάχνα της κοινωνίας ένας άλλος μεγάλος πόλεμος για τον οποίο, αντί να ακουστούν συντονισμένα απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας οι σειρήνες της λογικής, του μέτρου και της σωφροσύνης, ήχησαν εκκωφαντικά οι σειρήνες του λαϊκισμού, της βίας και της προπαγάνδας.

Ο πόλεμος αυτός δεν είχε ως διακύβευμα την λαϊκή κυριαρχία, δεν απέβλεπε στην προάσπιση της ελευθερίας, δεν γινόταν για το δίκιο, κατευθυνόταν από το ψεύδος, τη μισαλλοδοξία και τον καιροσκοπισμό. Ένα από τα «θύματά» του ήταν κι οι παρελάσεις. Έτσι, και τα κάγκελα πήραν μοιραία τη θέση ενός διαλόγου που ουδέποτε διεξήχθη, μιας συμφωνίας που ουδέποτε επιδιώχθηκε, μιας κοινωνικής ειρήνης που ποτέ δεν υπήρξε κομματικός στόχος.

28^η Οκτωβρίου 2011, ποιος δεν θυμάται; Ο κόσμος και τότε είχε πάρει τη θέση του κατά μήκος της Λεωφόρου Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Θεσσαλονίκη, οι επίσημοι στις θέσεις τους, όμως αυτή η παρέλαση δεν έμελλε –για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου και της πόλης– να πραγματοποιηθεί. Ποιοι πρωτοστάτησαν και το τι συνέβη ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια μας, αλλά το έγραψαν κι οι εφημερίδες της εποχής, το έδειξαν οι τηλεοράσεις,το είπαν τα ραδιόφωνα.

Σήμερα, 28^η Οκτωβρίου 2015, οι ως χτες διαμαρτυρόμενοι διαδηλωτές βρίσκονταν πλέον πάνω στις εξέδρες των επισήμων. Ο «αντιμνημονιακός πόλεμος» τερματίστηκε μ’ ένα νέο πιο σκληρό και δυσβάσταχτο μνημόνιο. Δεν έχει σημασία όμως, σημασία έχει ότι η επέτειος γιορτάστηκε χωρίς κάγκελα, το γράφουν, άλλωστε, και το λένε με έμφαση τα ΜΜΕ.

Σιγά την είδηση. Πρέπει να γίνει όμως «είδηση», γιατί τώρα, στις μέρες που κυβερνούν για δεύτερη φορά οι «νικητές», πρέπει να εμπεδωθεί καλά στη λαϊκή συνείδηση, ότι τάχα η δημοκρατία επέστρεψε και πάλι στην Ελλάδα, ότι δήθεν η ελευθερία ξαναγύρισε στους δρόμους. Πρέπει να καταλάβουν όλοι απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ αυτή τη χώρα ότι, τώρα που κυβερνάνε οι «καλοί», τώρα που οι «κακοί» βρήκαν στο πρόσωπο του πρωθυπουργού το δάσκαλό τους, τώρα που ο στρατός εγγυάται ξανά την κοινωνική γαλήνη, ο λαός δεν έχει τίποτε να φοβάται κι –εκτός των άλλων– κι οι παρελάσεις μπορούν να γίνονται ανεμπόδιστα και δίχως κάγκελα.

Τώρα τα κάγκελα στήνονται μέρα με τη μέρα μεθοδικά μέσα στα κεφάλια. [Η ΕΡΤ άνοιξε κι οι «άδειες» ετοιμάζονται].


Photo: THE TOC