Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Αριστερά φιλιά.


Στη Νέα Ιωνία τα γραφεία της ΔΗΜΑΡ είναι απέναντι από το σουβλατζίδικο του Παναγιώτη. Χρόνια φίρμα στην περιοχή ο Παναγιώτης που ψήνει στο κάρβουνο τις πίτες και το χειροποίητο πολίτικο κεμπάπ. Χρόνια κρατά κι η συζήτηση για τη συγκρότηση της κεντροαριστεράς και τελευταία, μάλιστα, με ιδιαίτερη ένταση. Η ταμπέλα στη μαρκίζα του α’ ορόφου έπαιξε το ρόλο της για να ξαναπιαστεί η ίδια κουβέντα για μια ακόμα φορά, η περίσταση κι η παρέα δεν ήθελαν δα και πολύ.

Οι «ταμπέλες», κατ’ αρχήν, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα στη διαδικασία της πολιτικής επικοινωνίας, αλλά και στην πρόοδο της όποιας συνεννόησης και συνεργασίας. Αυτές –απ’ τη στιγμή που θα τοποθετηθούν– καθορίζουν δεσμευτικά κι απαρέγκλιτα το πλαίσιο και τους κανόνες της μετέπειτα στάσης και συμπεριφοράς. Εκείνες είναι που θα ανοίξουν ή θα κλείσουν τους διαύλους, τις πόρτες και τα παράθυρα της συνεννόησης. Ούτε οι προγραμματικές θέσεις, ούτε οι πολιτικές πλατφόρμες, ούτε –πολύ περισσότερο– οι ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας.

Το ωραίο είναι ότι, εδώ κι ένα χρόνο, οι «ταμπέλες», ενώ παραδοσιακά δημιουργούν αυτά τα προβλήματα κι ορθώνουν απαραβίαστα αναχώματα στη συνεργασία των πολιτικών κομμάτων και δυνάμεων, ουδόλως εμποδίζουν όσους βρίσκονται υπό τη σκέπη τους, αλλά μέσα στην τρικομματική κυβέρνηση, να συμπεριφέρονται με συνέπεια έναντι των εξαγγελιών και διακηρύξεων που οι ίδιες οι ταμπέλες τους υπαγορεύουν. Με άλλα λόγια, δηλώνω αριστερός, αλλά στηρίζω τις δεξιές επιλογές της Νέας Δημοκρατίας στη διακυβέρνηση ή δηλώνω μεταρρυθμιστής, αλλά η μεταρρυθμιστική μου διάθεση εξαντλείται στις όποιες αποκρατικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων εξαγγέλλονται απ’ την κυβέρνηση.

Στα κόμματα της συγκυβέρνησης, αυτά που κατά τον πρωθυπουργό κάνουν «κωπηλασία χρέους», το χρέος εξαντλείται στη διαχείριση των μνημονίων και της κρίσης με όρους που επ’ ουδενί θίγουν τον πυρήνα του πολιτικού συστήματος και σε καμία περίπτωση αγγίζουν την αυτοτέλεια και την αυτονομία των συγκυβερνώντων. Διαχείριση με κυβερνητικές συνταγές δοκιμασμένες και με πολιτικές επινοήσεις που καθόλου δεν διαφέρουν από τις εποχές προ κρίσης, εποχές αυτοδυναμιών και δικομματισμού.

Αν αυτό για τη Νέα Δημοκρατία, που –όπως δημοσκοπικά προκύπτει– διατηρεί αξιοπρεπές ποσοστό δυνάμεων στο εκλογικό σώμα, είναι μια στάση, όχι μόνο αναμενόμενη, αλλά και συνεπής απέναντι στις αρχές και τις συντηρητικές ιδεολογικές της καταβολές, για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, που καθημερινά τα ποσοστά τους ολοένα και συρρικνώνονται στα ευρήματα των ίδιων δημοσκοπήσεων, αποτελεί εξαιρετική προδιαγραφή πολιτικής αυτοκτονίας.

Ένας χρόνος συγκυβέρνησης και το πηλίκο δεν είναι ακόμα ούτε καν μηδενικό. Ο κοινός παρανομαστής εξακολουθεί ν’ αυξάνει για την κοινωνία ως προς τη λιτότητα, ενώ ο αριθμητής για το κυβερνητικό έργο παραμένει εξαιρετικά μικρός κι αμελητέος. Ένας χρόνος κι ακόμα ψάχνουμε να δούμε, τι θα την κάνουμε τελικά τη ριμάδα τη διάσωση της χώρας; Θα την πάμε μπροστά μέσα από γενναίες μεταρρυθμίσεις και τομές στο παραγωγικό μοντέλο; Θα την πάμε πίσω σ’ ένα πτωχικό μεταπρατικό παρελθόν; Θα την κρατήσουμε στάσιμη να «βράζει στο ζουμί» των χρεών της; Θα την αφήσουμε στα χέρια των Κινέζων ή θα την παραδώσουμε πεσκέσι στους Ρώσους;

Ζητήματα που νομίζαμε πως είναι λυμένα και πως από τις δυνάμεις των λεγόμενων κεντροαριστερών κομμάτων θα μπορούσαν να τεθούν με την ευκαιρία της συγκυβέρνησης στο επίκεντρο της πολιτικής ατζέντας, έστω και ως μεσοπρόθεσμοι στόχοι κι επιδιώξεις, έχουν ξεφουσκώσει στα αζήτητα συμπιεσμένα από τα ασφυκτικά οικονομικά μέτρα, τις ακροδεξιές προκλήσεις και την κρατική διάλυση. Ιδέες που διαδραμάτιζαν κεντρικό ρόλο στον προγραμματικό ρόλο και λόγο του κεντροαριστερού χώρου, αποσιωπώνται και παραλείπονται από τις κυβερνητικές πολιτικές, ενώ όσες αποτολμάται να εξωτερικευτούν –άραγε υπό ποιες προϋποθέσεις και συνθήκες– παραγκωνίζονται κι εκφυλίζονται τεχνηέντως, παρασυρμένες από τον χείμαρρο της διάχυτης συντηρητικοποίησης κι ανασφάλειας της κοινωνίας.

Από την πρώτη μέρα δημιουργίας της συγκυβέρνησης μετά τις εκλογές του περασμένου Ιούνη, δεν εκπέμπεται προς τα έξω, προς τη μεριά της κοινωνίας, τίποτε περισσότερο από ένα βόλεμα και μια σπουδή να σπρώξουν –το ΠΑΣΟΚ κι η ΔΗΜΑΡ– τον καιρό και τις εξελίξεις προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση εκτός από εκείνη που ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας θα προσδοκούσε ή θα ανέμενε να προκύψει μέσα απ’ αυτή τη συνεργασία, μια αξιόπιστη, δηλαδή, δυναμική κι ισχυρή κεντροαριστερή συμμαχία. Οι δυο εταίροι αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι, οποιαδήποτε ενέργεια θα μπορούσε να εκληφθεί ως εν δυνάμει διεργασία για συνεννόηση και συνεργασία. Καχυποψία, τυπικότητα, δυσπιστία κι αμοιβαία επιφυλακτικότητα χαρακτηρίζουν τις όποιες άτολμες κι αδέξιες χειρονομίες αβροφροσύνης και μεταξύ τους επικοινωνίας. Κρατούν έτσι τις ταμπέλες ανηρτημένες και τα μαγαζιά ανοιχτά, μέχρι να έρθει να τους τα κλείσει η ίδια η εξέλιξη κι η φυσική πορεία των πραγμάτων. Εφόσον αυτοί δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένοι ή ικανοί ν’ αξιοποιήσουν έμπρακτα την ανάγκη της συγκυρίας σε όφελος της κοινωνίας και του τόπου.

Η μικρή –πλην τίμια– αριστερά αρνείται το «φιλί της ζωής» στην κεντροαριστερά, στη συμπαράταξη και σύμπραξη των πολλών, το κρατά φιλάρεσκα κι εγωιστικά για τον εαυτό της, ξεχνά όμως κάτι που ισχύει από παλιά, ότι «ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα» (έστω κι αν έτρωγε σουβλάκι με τζατζίκι και κρεμύδι απ’ του Παναγιώτη).

Φωτο: Vlad Khodski


6 σχόλια:

  1. Συμφωνώ μαζί σου ως προς τις ταμπέλες, καθώς και για το σουβλάκι του Παναγιώτη. Διαχρονική αξία στη Νέα Ιωνία. Αν πηγαίνεις κι εσύ, τότε ενδεχομένως να έχουμε συναντηθεί κιόλας...
    Ευάγγελε ζούμε πρωτοφανή γεγονότα σήμερα. Και η θέση της ΔΗΜΑΡ -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- είναι από αδιευκρίνιστη έως και ανύπαρκτη.
    Οψόμεθα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαχρονική αξλια ο Παναγιώτης! Τον ήξερα κι απ' το προηγούμενο μαγαζί κοντά στο IONIA CENTER.

      Πολλές φίρμες και ταμπέλες άλλαξαν στο μεταξύ, Μαρία, αλλά ευτυχώς ο κυρ Παναγιώτης παρέμεινε σταθερή αξία!

      Ας παρηγορηθούμε μ' αυτό τουλάχιστον!...

      Διαγραφή
  2. Τους έμειναν μόνο οι ταμπέλες Ευάγγελε και τίποτα άλλο.
    Να προσέχουν όμως μην πάρει κανένας τις ταμπέλες και τους πάρει στο κυνήγι.
    Επιτέλους!
    Μου θυμίζουν το παιχνίδι που κάναμε όταν ήμασταν παιδιά και μπαίναμε ο ένας πίσω από τον άλλο και ο απέναντι προσπαθούσε να μαντέψει πόσοι ήμασταν και ποιοι.
    Καλημέρα Ευάγγελε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πού το θυμήθηκες, βρε 'Ελενα, αυτό το παιχνίδι;

      'Ηθελε αυλή ή δρόμο για να το παίξεις! Τώρα πάνε κι οι αυλές κι οι δρόμοι γέμισαν τροχοφόρα!

      Μακάρι να γίνουν οι επιλογές που πρέπει και για τα παιδιά, αλλά και για όλους.

      Τα μικροκομματικά παιχνίδια είναι που μας έχουν κουράσει και διαλύσει.

      Διαγραφή
  3. Να σου σχολιάσω για τις ταμπέλες και τα κόμματα, θα έπρεπε καλέ μου Ευάγγελε, αλλά δεν θα το κάνω αγαπητέ μου φίλε γιατί μοιάζουν τόσο πολύ όλα μαζί και χωρίς να ξεχωρίζω τώρα πια κανένα.

    Λέω όμως να σταθώ στα σουβλάκια του Παναγιώτη καθώς πολύ μου άρεσε η όλη περιγραφή σου.
    Τελευταίως συχνά-πυκνά βρισκόμαστε στην Νέα Ιωνία οπότε μια επίσκεψη στον Παναγιώτη θα πρέπει να την κάνουμε με το στίγμα που μας δίνεις :-))

    Και για να σε οδηγήσω σ' ένα άλλο μονομάτι...
    Σήμερα καθώς ανέβαινα με τα πόδια από το Σύνταγμα προς το Χίλτον και πέρασα για μια ακόμη φορά έξω από το Πολεμικό Μουσείο έκανα μια αφελή σκέψη.
    Σε πόσες χώρες τούτου του Πλανήτη να υπάρχουν άραγε Πολεμικά Μουσεία;
    Πολύ θα ήθελα να το γνωρίζω αυτό, γιατί σαφώς το όποιο Πολεμικό Μουσείο σχετίζεται με την ΙΣΤΟΡΙΑ της χώρας.

    Και το δικό μας είναι ΜΕΓΑΛΟ,ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΟ και σε πολύ ΚΑΛΟ ΣΗΜΕΙΟ της ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣ πρωτεύουσας, κάτι που τα κόμματα σαφώς δείχνουν να αγνοούν.

    Τους χαιρετισμούς μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αξίζει τον κόπο πραγματικά, Πηνελόπη, θα το ευχαριστηθείς είμαι βέβαιος!

      'Οσο για το πολεμικό μουσείο, τι να σου πω; Μια φορά έχω μπει σαν μαθητής.

      Ισως αν άλλαζε σε Ιστορικό μουσείο να αποφόρτιζε λίγο την ονομασία του. Πρέπει να διαθέτει αξιόλογα εκθέματα, δεν γνωρίζω πώς κι αν αξιοποιείται. Πιθανόν να είναι κι αυτό όπως και τόσα άλλα εκθέματα της ιστορίας μας μια εσωτερική μας και μόνο υπόθεση. Ξέρω ότι διαθέτει και ευρύχωρο αμφιθέατρο.

      Η περιοχή εκεί αποτελεί ένα πραγματικό αξιοθέατο με τα τόσα μουσεία και εκθέματα σε τόσο μικρή απόσταση.

      Διαγραφή

Καλοπροαίρετα