ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ: Μια ομηρία διόλου εικονική

Θλιβερότερη εισαγωγή δεν θα μπορούσε να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου στη Δ.Ε.Θ. ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Η προβολή αποσπασμάτων από συνεντεύξεις και ομιλίες του ΓΑΠ παρέπεμπαν όχι μόνο σε άλλες εποχές, αλλά απέδειξαν για μια ακόμα φορά ότι –δυστυχώς για το πολιτικό σύστημα– η συντηρητική παράταξη έχει πάρει διαζύγιο από τη φαντασία, ενώ η λέξη πρωτοτυπία, είναι προφανές, ότι απουσιάζει από το λεξιλόγιό της.

Η διαπίστωση αυτή δεν αφορά, ούτε αμφισβητεί, φυσικά, το περιεχόμενο ή την γνησιότητα των εικόνων, αλλά έχει να κάνει με τον τρόπο που ο νέος αρχηγός κι η παράταξη που εκπροσωπεί, επιχειρούν να αντιπολιτευτούν τον Γιώργο Παπανδρέου και την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., «αποκαλύπτοντας» την ασυνέπεια και την αφερεγγυότητά του, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς, ότι «εξαπάτησε» στις 4 του περασμένου Οκτώβρη τον ελληνικό λαό και υφάρπαξε την ψήφο του .

Είναι συνάμα και προκλητικό, να γίνεται μια τέτοια «καταγγελία» από την παράταξη, που ανερχόμενη στην εξουσία το 2004 ευαγγελίστηκε όχι μόνο την επανίδρυση του κράτους, αλλά και την εκ βάθρων αναδιοργάνωση της οικονομίας και των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου. Η πρόκληση, μάλιστα, γίνεται ακόμα πιο κραυγαλέα, όταν οι δεσμεύσεις αυτές έχουν διατυπωθεί και διαψευσθεί σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, στις οποίες κέρδισαν την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών, αλλά έχουν υποστηριχτεί και διαψευσθεί επίσης –και με «επίσημα στοιχεία»– ενώπιον οργανισμών και φορέων τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Ακόμα και χτες να είχε φτάσει ο κύριος Σαμαράς στη χώρα, θα είχε προλάβει να πληροφορηθεί τουλάχιστον, αν όχι τον τρόπο με τον οποίο ο προκάτοχός του στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας –«ιστορικό πρόσωπο» κατά την άποψή του– κυβέρνησε επί πεντέμιση χρόνια τον τόπο, τουλάχιστον τον τρόπο με τον οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει άρον – άρον και –υπό την οργή της κοινωνίας και το βάρος των προβλημάτων που προκάλεσε– τη διακυβέρνησή του.

Η «εικονική» εισαγωγή της χτεσινής συνέντευξης, σε συνδυασμό και με τις σχετικές για τον πρών πρωθυπουργό απαντήσεις, στο μόνο ασφαλές πολιτικό συμπέρασμα που μπορεί να οδηγήσουν, είναι ότι ο κύριος Σαμαράς, μετά την αποπομπή της Ντόρας Μπακογιάνη, είναι εγκλωβισμένος στη θέση του αρχηγού και αναγκασμένος να στηρίζεται κατ’ ανάγκη και αποκλειστικά στον κομματικό μηχανισμό που κληρονόμησε από τον Κώστα Καραμανλή. 

Αν και εφόσον θελήσει και κατορθώσει να ξεπεράσει τα «καραμανλικά» του δεκανίκια, δεν θα έχει γυρίσει μόνο σελίδα για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά θα έχει ξεπεράσει και τον ίδιο του τον εαυτό, πράγμα όμως που, υπό τις παρούσες συνθήκες, διαφαίνεται εξαιρετικά δύσκολο, ενόψει μάλιστα των προσεχών αυτοδιοικητικών εκλογών και την προσωπική του χρέωση για την υποψηφιότητα Κικίλια.