Survivor και survivor.

Είμαστε καλοπροαίρετοι. Άκου με που σου λέω· σαν νορμάλ και φυσιολογικοί άνθρωποι, σαν άνθρωποι που έχουν συναίσθηση των ευθυνών τους, υπολογίζουν συνέπειες, συμμερίζονται τον συνάνθρωπο και προβληματίζονται σοβαρά για το μέλλον, δεν μπορεί να περάσει απ’ το μυαλό μας η σκέψη, ότι όλο αυτό το πήγαιν’ – έλα με τις διαπραγματεύσεις κι οι συνομιλίες με τους δανειστές, μπορεί να είναι και πάλι ένα καλοστημένο παραμύθι, ένα ιδιοτελές σχέδιο, που απώτερο στόχο έχει την εξυπηρέτηση και μόνο των στενών κομματικών σχεδίων και την εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού κομματικού οφέλους.

Ακόμα κι αν κάποιες φορές περνά απ’ το μυαλό μας αυτή η υπόθεση ή αν τύχει να την ακούσουμε να διατυπώνεται από κάποιον, με μιας την διώχνουμε, αμέσως την προσπερνάμε, εφόσον –καλοπροαίρετοι όντες– αρνούμαστε να πιστέψουμε και να δεχτούμε ότι είναι δυνατόν, δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, που υποτίθεται προασπίζεται κι υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και του λαού, μπορεί να καταφύγει εκ νέου στην ίδια «αυταπάτη» για να εξαπατήσει τον λαό και να διασφαλίσει σε όφελός της το λάφυρο της εξουσίας.

Δεν σκέφτονται όλοι το ίδιο, δεν είναι όλοι καλοπροαίρετοι. Αν υπήρχε μια καλοπροαίρετη κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που να σέβεται την υπογραφή της με τους δανειστές και να εκτιμά τις πολύχρονες θυσίες του λαού που κυβερνά, θα έκανε κάθε δυνατή θυσία, ώστε αφενός μεν να είναι συνεπής στις δεσμεύσεις της έναντι των τρίτων κι αφετέρου θα εξαντλούσε τις δυνατότητες για ν’ ασκήσει αποτελεσματική και δίκαιη πολιτική.

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ατέρμονο και κουραστικό παιχνίδι εντυπώσεων, καταγγελιών και συκοφαντιών πότε για τον Τόμσεν, πότε για τον Σόιμπλε, πότε για τον Ντάισεμπλουμ, πότε για τον έναν και πότε για τον άλλον, ανάλογα με το ποια δήλωση, συνέντευξη ή άποψη την εξυπηρετεί συγκυριακά. Ταυτόχρονα, ασυνάρτητες κι αντιφατικές πολιτικές αποφάσεις, αποσπασματικές, πρόχειρες, είτε για τις συντάξεις, είτε για την παιδεία, είτε για τη φορολογία, είτε για τις ιδιωτικοποιήσεις ή τα εργασιακά.

Κι εκεί, πριν από κάποιο Γιούρογκρουπ, μια το Νοέμβρη, μια το Φλεβάρη, μια τον Απρίλη, τσουπ τηλέφωνο στη Μέρκελ για πολιτική λύση, τσουπ μια ο Μοσκοβισί, μια ο Τουσκ ταξιδάκι για κουβεντούλα στην Αθήνα και δώσ' του, να, η λύση έρχεται, να, η τεχνική συμφωνία είναι παραδίπλα, να, συμφωνούν στο 45%, να, η αξιολόγηση πάει για το επόμενο EWG, να το ένα και να το άλλο κι ούτε βήμα πίσω η περήφανη κυβέρνηση. Κι όλα αυτά μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα, μη χάσει ο λαός το θέαμα και σε ζωντανή σύνδεση το δικό του το Survivor.

Ένα τραγικό πολιτικό σκηνικό, που διαιωνίζει την αστάθεια και την ανασφάλεια και εγκλωβίζει σε μια παρατεταμένη ομηρία την οικονομία, την κοινωνία, αλλά και το μέλλον της χώρας. Η μόνη έννοια, η μόνη συνεπής τακτική είναι αυτή με τον πολιτικό χρόνο, εκεί η κυβέρνηση τους κερδίζει όλους κατά κράτος. Αξιοποιεί άριστα την ουσιαστική διάλυση του πολιτικού κατεστημένου για να διατηρεί την πολιτικής ηγεμονία και να κερδίζει με άνεση πολιτικό χρόνο.

Λοιπόν, αυτή η αξιολόγηση δεν πρόκειται να κλείσει απ’ αυτήν την κυβέρνηση. Αυτό είναι το σχέδιο, αυτός είναι ο σκοπός από την πρώτη στιγμή. Στρατηγικός στόχος μέσα σε κλίμα έντονης αντιπαλότητας με τους «κακούς» θεσμούς να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της αναγκαίας ηρωικής εξόδου των «καλών» αριστερών μέσω των εκλογών κι η παράδοση της χώρας μέσα σ’ αυτή την ένταση και σ’ αυτό το χάλι στους επόμενους για να συνθηκολογήσουν με το μαχαίρι στο λαιμό και να κυβερνήσουν το χάος.

Προηγουμένως θα έχουν φροντίσει ενδεχομένως να πληρώσουν και τα 6 δις της δόσης του Ιουλίου, στραγγίζοντας ότι ευρώ υπάρχει και δεν υπάρχει από οργανισμούς και ταμεία, ώστε εκεί, κατά το Σεπτέμβριο, μετά τις εκλογές που θα προκηρύξουν, ο επόμενος να μην έχει σάλιο, να μην έχει μία, παρά μόνο για δυσβάσταχτη αξιολόγηση σε εκκρεμότητα. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Και το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση και το μεγαλύτερο δυνατό κόστος για την επόμενη. Σατανικό σχέδιο, κάθε άλλο παρά καλοπροαίρετο. Σχέδιο όμως άξιο ενός αριστερού κομματικού survivor. 

Εκεί να δεις μετά αριστερά γλέντια και παράτες, εκεί να δεις καταγγελίες για πουλημένους, προσκυνημένους και προδότες, εκεί να δεις εσύ που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα. Τίποτα δεν έχουμε δει, τίποτα γιατί είμαστε καλοπροαίρετοι. Εκεί να δεις στη μόστρα όλα τα φυσεκλίκια και τα λάβαρα της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης. Εκεί να καμαρώσεις τις μαγκιές χωρίς γραβάτα ανά την υφήλιο και τους ανατολίτικους τσαμπουκάδες στα τηλεπαράθυρα. Εκεί πάνω στα κουρέλια, όχι των μνημονίων, αλλά των δημοκρατικών θεσμών, του πολιτεύματος και των νόμων, της κοινωνίας της ίδιας. Εκεί να δεις πώς στήνονται οι πολιτικές παρενθέσεις και κατασκευάζονται οι νέες πολιτικές δυναστείες.

Δεν το χωρά ο νους, είμαστε καλοπροαίρετοι. Όχι· όταν όλα αυτά δεν θα συμβαίνουν κάπου αλλού, σε κάποιους άλλους, καλοπροαίρετος δεν θα τολμάς να πεις πως ήσουν, αλλά μονάχα αδικαιολόγητος, μονάχα αδικαιολόγητος. [Διακόπτω εδώ, συγγνώμη, αλλά σπεύδω να παρακολουθήσω το σημερινό επεισόδιο του πραγματικού Ελληνικού survivor].

Photo: Greec Web TV