Μια γυναίκα μπορεί.

Θέλω γυναίκα. Το πιο βολικό και εύκολο, βέβαια, θα ήταν να ρίξω κι εγώ ένα – δυο ονόματα στη συζήτηση, έτσι κι αλλιώς και δεν κοστίζει τίποτα και η προεδρολογία έχει ξεκινήσει ήδη. Ναι, περί του νέου προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας πρόκειται, που λες και λύσαμε όλα τ' άλλα τρέχοντα και φλέγοντα θέματά μας, σπεύδουμε τώρα ένα εξάμηνο σχεδόν πριν τις συνταγματικά προβλεπόμενες προθεσμίες, να προτείνουμε και να εκφράζουμε απόψεις για τον έναν και για τον άλλον.

Οι πρώτες αψιμαχίες άρχισαν από μέρες με αφορμή ονόματα που γράφτηκαν ή ακούστηκαν, αλλά και σχετικά με τις απόψεις που δημοσιοποιήθηκαν για το προφίλ, τις ικανότητες ή την πολιτική προέλευση του κατάλληλου υποψήφιου. Εγώ, λοιπόν, δίχως να έχω κάποιο πρόσωπο στο μυαλό μου -γι' αυτό ορκίζομαι και στο όνομα του Θεού και στο όνομα του λαού- προτιμώ ο επόμενος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να είναι γυναίκα.

Σέβομαι τις απόψεις που διατυπώθηκαν, σέβομαι και τιμώ τον Πρόεδρο, σέβομαι τους προκατόχους του, έφτασε η ώρα όμως νομίζω να προσεγγίσουμε τον θεσμό με μιαν άλλη οπτική, μ' ένα εντελώς διαφορετικό πνεύμα, κάτω από άλλο πολιτικό πρίσμα. Κατά τη γνώμη μου κι επειδή στις μέρες μας πολλές ευκαιρίες, πολιτικές ευκαιρίες, «καίγονται» και καταναλώνονται σ' ένα ανούσιο, ανεύθυνο κι επικίνδυνο παιχνίδι επικοινωνίας και από την πλευρά της κυβέρνησης κι από τη μεριά της αντιπολίτευσης, η εκλογή του Προέδρου προσφέρει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε στην προκειμένη περίπτωση η πολιτική να εκτοπίσει την παραπολιτική, τις παραφυάδες και τα φερέφωνά της.

Μια γυναίκα που θα κληθεί να υπηρετήσει τη χώρα από το ύπατο πολιτειακό αξίωμα μπορεί να συμβολίσει κατ' αρχήν την πολιτική και κοινωνική ενότητα και συνεννόηση. Μπορεί να συμβολίσει την ισότητα, την ανεκτικότητα, το μέτρο. Μπορεί να συμβολίσει την εμπιστοσύνη στο νέο, τη βεβαιότητα για το παρόν και τη σιγουριά για το μέλλον. Μια γυναίκα Πρόεδρος στην παρούσα συγκυρία μπορεί να σηματοδοτήσει την υπομονή, την επιμονή, την αλληλεγγύη, την ελπίδα. Μπορεί να σημάνει τη συνδιαλλαγή και τη διαλλακτικότητα, τη σύνεση και τη σύνθεση, την ομορφιά και το φως. Μπορεί να εμπνεύσει σε κοινές ιδέες, να ενώσει σε κοινούς στόχους, να κινητοποιήσει σε κοινές προσπάθειες.

Θα πεις -και με το δίκιο σου- «Καλά, μόνο μια γυναίκα μπορεί να πετύχει τα παραπάνω, που ενδεχομένως είναι και τόσο κοινότυπα;» Όχι! Ασφαλώς, όχι! Μια γυναίκα όμως νομίζω θα μπορέσει με την παρουσία της απ' αυτή τη θέση στα δημόσια πράγματα του τόπου να εκπέμψει, πέρα από ένα σαφές μήνυμα για τη διάθεση αλλαγής νοοτροπίας του πολιτικού κατεστημένου και της χώρας, και τη διάθεση υπέρβασης αντιλήψεων, αγκυλώσεων, στερεότυπων. «Θα σπάσει αυγά», θα σου έλεγα, αν ο όρος αυτός μπορεί να δώσει μια ιδέα της σκέψης μου.

Μια γυναίκα, με δυναμισμό, με άποψη, με γνώση του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι σε Ελλάδα κι εξωτερικό, με πολιτική συγκρότηση και ιδεολογικό προσανατολισμό, με εσωτερική ομορφιά κι εξωτερική λάμψη -όχι λαμπερή κατ' ανάγκη, με προσόντα όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε στη χώρα μας (γλώσσες, πτυχία και τα τοιαύτα), αλλά προπαντός με γνώσεις επαγγελματικές και ικανότητες επικοινωνίας. Μια γυναίκα πρώτη πολίτης της χώρας για να φωτίσει τη μουντή πολιτική καθημερινότητα και να ταρακουνήσει το ανδροκρατούμενο πολιτικό κατεστημένο. Μια γυναίκα στον αντίποδα των γηραιών συνταξιούχων πολιτικών προκατόχων της. Μια γυναίκα για το Προεδρικό Μέγαρο και για όλες τις δουλειές της χώρας.

«Καλά, τι μας λες;» θα ειρωνευτεί ίσως κάποιος άλλος, «αφού ο Πρόεδρος είναι τύποις, κουμάντο κάνει ο Πρωθυπουργός». Δεν είναι το στενά θεωρούμενο κουμάντο το ζητούμενο. Ζητούμενο είναι η ευκαιρία της υπέρβασης. Ζητούμενο είναι να προωθηθεί μια αλλαγή στη μέχρι σήμερα πεπατημένη της Προεδρικής εκλογής. Ζητούμενο είναι να δείξουν εκείνοι που ενδιαφέρονται -αν υπάρχουν φυσικά- ότι ο σεβασμός στους θεσμούς έχει πρωτεύουσα σημασία για τη λειτουργία του πολιτεύματος, ότι η συγκυρία προσφέρεται για να πραγματοποιηθεί μια θεαματική στροφή στα ως τώρα πολιτικά δρώμενα με γνώμονα την ανανέωση και την προοπτική και κριτήριο την κοινωνική συνοχή, την καταδίκη των όποιων διακρίσεων και την εμπέδωση της ελπίδας.

«Και η πορεία της χώρας;» θ' αναρωτιέσαι -είμαι βέβαιος. Κι αν μεν ανήκεις στην πλευρά του κυβερνητικού σχήματος, στο μυαλό σου έχεις το ρίσκο των βουλευτικών εκλογών σε περίπτωση αδυναμίας εκλογής της υποψήφιας από την παρούσα Βουλή. Αν όμως ανήκεις στους αντιπολιτευόμενους και δη στον ΣΥΡΙΖΑ ή τους ΑΝΕΛ, η αγωνία σου θα είναι μην τυχόν και δεν πέσει η κυβέρνηση σε περίπτωση εκλογής της υποψηφίας από την παρούσα Βουλή. Η απάντησή μου είναι απλή, έως βλακείας ίσως απλή:

Στην περίπτωση μιας υποψηφιότητας με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, που θα υπερβαίνει ουσιαστικά τις ως τώρα πολιτικές συνήθειες και συμπεριφορές, αν δεν ευοδωθεί για προφανείς λόγους από την παρούσα Βουλή, θα ολοκληρωθεί μ' επιτυχία από την επόμενη, εφόσον πιστεύω ακράδαντα, ότι σ' αυτή την περίπτωση εκείνος που θα τολμήσει να διατυπώσει την πρόταση για γυναίκα υποψήφια Πρόεδρο, θα επιβραβευθεί και μάλιστα γενναιόδωρα από τη λαϊκή ετυμηγορία.

Οι Έλληνες δεν ξεχνάνε μόνο γρήγορα, είναι και έξυπνοι αλλά κι αγαπησιάρηδες. Εκτός αυτού, στα δύσκολα όλοι θα θέλουμε τη μάνα συμπαραστάτη στο πλευρό μας!